Archief

Hij weet precies waar hij naar toe wil. Stapt in zijn auto. Rijdt over de Baumannlaan, de Josselin de Jonglaan over, het Kleinpolderplein op. Richting Delfshaven…. Stop. Een wegversperring. Hij kan niet verder. Wat moet hij doen? Zo gauw heeft hij geen bord gezien hoe dan wel te rijden. H

Je krijgt een wereld te zien waar je geen weet van hebt. Op zaterdagavond voor TV. ‘De prooi’ op Nederland 2, een miniserie over de wereld van het grote geld. Bankdirecteur Rijkman Groenink wil in vijf jaar tijd ABN AMRO omvormen tot een bank die honderd miljard waard is. Hij stort zich in wilde overname- en fusieavonturen.

Ephimenco is columnist in ‘Trouw’. Oorspronkelijk komt hij uit Algerije. Meer dan eens gooit hij de knuppel in het hoenderhok. Zo schreef hij op 10 oktober over het Egyptische dorp al-Minya waar een losgeslagen menigte, opgejut door aanhangers van de afgezette president Morsi, christenen aanviel. Gewapend met vuurwapens, metalen staven en messen trok men het dorp door. Het lijk van een vermoorde christen werd achter een tractor door de straten gevoerd.

Het affiche hing bij onze overbuurvrouw voor het raam: Jesus Christ Superstar. Via internet kochten we kaarten. Afgelopen zaterdagavond was het zover. Met de bus helemaal naar een oude loods in het havengebied bij Heijplaat op Zuid. We kwamen er op harde houten banken te zitten. Stom toevallig naast een ander echtpaar uit Overschie. Maar wat een voorstelling! Professionele solisten hielden voortdurend onze aandacht vast. De tekst was niet altijd goed te verstaan, maar er was genoeg te horen en te zien om je adem bij in te houden. Een groot koor zorgde voor kippenvelmomenten. En dan die solo van Maria Magdalena… Of die aangrijpende scène waarin Jezus gemarteld werd… 

Ze was er speciaal voor naar Overschie gekomen. Uit het Zeeuwse Wissenkerke, waar ze ’s morgens nog een doopdienst had geleid. ’s Avonds om zeven uur  stond ze in Overschie om een soort hagenpreek te houden. ‘I have a dream’, zo begon ze. En daarmee sloot ze aan bij haar beroemde voorganger die 50 jaar eerder een wereldveranderende toespraak hield over zwarte en blanke kinderen hand in hand… Over kinderen die niet beoordeeld worden op de kleur van hun huid maar op hun karakter… 

Mijn favoriete TV-programma is Borgen. Afgelopen winter was er op tien donderdagavonden ’s avonds laat een aflevering te zien. Birgitte Nyborg, de hoofdpersoon, is een jonge vrouw die door een verrassende verkiezingsuitslag minister-president in Denemarken wordt. Natuurlijk is het allemaal verzonnen, en toch ook weer niet. Want de problemen waar zij voor staat, spelen nu. Zo moet zij beslissen of Deense soldaten nog langer in Afghanistan zullen blijven met alle risico’s van dien. Of geeft zij de Taliban steeds meer ruimte? En hoe ver moet zij gaan in het aanscherpen van milieuregels als een top industrieel zich vierkant tegenover haar opstelt. En hoe houdt ze haar innerlijk verdeelde regering overeind? Maar zo mogelijk nog groter problemen heeft zij thuis.

Wat Johan Cruijff is voor voetballers, is Karl Barth voor theologen. Cruijff kon onnavolgbaar goed voetballen. Op minstens zo verrassende manier kon Barth theologiseren. Hij is ongetwijfeld de grootste theoloog van de vorige eeuw. In mijn studeerkamer staat een plank vol boeken van hem. Maar nu is er ook een roman over zijn leven verschenen. Ik heb deze theologische roman in één adem uitgelezen. 

Wellicht herinnert u zich nog dat dhr. Leen la Rivière in onze kerk rond liep met een filmcamera om allerlei activiteiten van onze gemeente vast te leggen. Ons gemeentelid dhr. Kees van der Meer was zijn gids en liet zien wat het geloof in zijn dagelijks leven en werk betekent. Deze opname was onderdeel van een groot project. Leen la Rivière heeft namelijk tal van kerken, moskeeën en andere gebedshuizen in onze stad bezocht. De uitzending van deze korte documentaires van de ‘Sagrada Familia’ is telkens op donderdagmiddag om 16.30 uur op het kanaal OPEN van de kabel. Het portret van onze gemeente is te zien op donderdag 11 juli om 16.30 uur. Titel van het programma is: het gebedshuis van de week. Daarna blijft het permanent te zien op www.station-r.nl.

Zorg dat u op tijd voor de TV zit. Donderdag 11 juli om 16.30 uur wordt het uitgezonden. Schrijf het alvast op uw keukenkalender. Een boeiend Tv-portret. Filmer Leen la Rivière is langs vele gebedshuizen in Rotterdam gegaan en heeft daar opnames gemaakt. Zo ook in de Grote Kerk in Overschie. Donderdag 11 juli wordt dit Tv-portret uitgezonden.

In Rotterdam leven zo’n 20.000 vluchtelingen. Toen ik dat hoorde, schrok ik er toch weer van. Zó veel? Ik was bij de opening van de nieuwe Pauluskerk. Daar kreeg ik deze info: Vluchtelingen mogen niet werken en –als ze ouder dan 18 zijn– geen opleiding volgen. En toch redden verreweg de meeste vluchtelingen het op eigen kracht. Ook krijgen ze hulp van familie, vrienden en andere Rotterdammers. Sommigen hebben echter niemand. Niets. 

’s Ochtends ging ik met een mooie bos bloemen naar huis want precies vijf jaar als predikant verbonden aan de Grote Kerk en ’s avonds zag ik wederom hoe de goal van Wim Rijsbergen de vlam in de pan deed slaan en de Kuip deed schudden op zijn grondvesten. ’s Middags was de nieuwe Pauluskerk geopend en de buurman, hangend over het tuinhek terwijl de zon zich eindelijk weer eens ruimhartig toonde, begon mij over de noodzaak van de nieuwe Kuip en deed voor, met het gezicht op drama, hoe de tribune kan trillen.

Wat is er mooier dan samen te zingen? Als kind op school leerde je al met elkaar te zingen. En ook al kon je het zelf misschien niet zo goed, als je met de hele klas zong, klonk het toch mooi. Na de basisschool wordt er niet zoveel meer gezongen. Of je moet lid worden van een koor. Soms wordt er ook in een voetbalstadion gezongen. Wat klinkt dat geweldig een heel stadion vol: ‘You never walk alone’. Half Nederland keek naar Anouk met haar ‘Birds’. En meer mensen dan je zou denken kijken naar ‘Nederland Zingt’. 

‘Kom vanavond met verhalen hoe de oorlog is verdwenen en herhaal ze honderd malen, alle malen zal ik wenen…’ dichtte Leo Vroman. De meidagen roepen altijd weer verhalen op over de 2e Wereldoorlog. Vorig jaar kocht ik bij onze plaatselijke boekhandel een boek met een indrukwekkend oorlogsverhaal, ‘Parnassia’ van Josha Zwaan. Hoofdpersoon is Rivka, een Joods meisje. Om haar aan de Jodenvervolging te doen ontkomen krijgt zij een nieuw thuis bij een kinderloos echtpaar in Zeeland. Haar nieuwe vader is predikant en samen met zijn vrouw voedt hij het meisje op in het christelijk geloof. 

Beste Willem-Alexander,

Toeval bestaat niet. Nauwelijks heb ik mijn nieuwe boek afgerekend, over ‘het einde van de normaliteit’, of ik word vriendelijk toegesproken door een mevrouw met een enorme oranje kunstroos in heur haar. Ze is trots op haar nering en prijst mij de Oranjefranje, de hoedjes, shirts, hemdjes, sjaaltjes, van alles. ‘De vorst komt er aan’, zo lees ik op een shirt, maar ook ‘Ik Will’em’, nou, zo hoor ik mijn vrouw lachen, ‘Ik heb’em al’. 

Als je hoort over kinderen die zijn weggevoerd, denk je niet aan je eigen stad. Je denkt aan Syrië of aan oorlogen in Afrika. Ver van ons bed. En toch gebeurde het in onze eigen stad.
686 kinderen in de leeftijd van één maand tot twaalf jaar werden in 1942-1943 weggevoerd uit Rotterdam. En zijn niet meer teruggekomen. En alleen maar omdat ze Joods waren. Ze werden weggevoerd naar Westerbork. De meesten van hen werden spoedig daarna vervoerd naar Auschwitz of Sobibor om daar te worden vermoord.

Zaterdagavond gingen we naar de Johannes Passion. Onze dochter zong mee. Deze week zingt onze zoon de Matthäus. Duizenden amateurzangers en beroepsmusici zingen deze dagen een Passion van Bach. Op vele plaatsen in Nederland zijn uitvoeringen. Nederland 2 zendt op Goede Vrijdag om 12.00 uur de Matteüs in het Nederlands uit.

Opening
De voorzitter van de kerkenraad, de heer Plomp, heet alle aanwezigen van harte welkom en opent de avond met het lezen van Efeze 6 ‘De kracht van de Heer’. Hierna benadrukt de heer Plomp de kracht van het gebed. Hoe belangrijk bidden is voor onze gemeente.
Met elkaar wordt gezang 463 vers 1 en 2 gezongen.

Wanneer Johannes Paulus de Derde voorzichtig het balkon betreedt om zich voor het eerst te laten zien aan de bijeenverzamelde menigte begint in hoog tempo ‘de verhouding’ trending topic te worden op twitter. Geen vijf minuten later ontkent de RVD dat de aanstaande kroning in gevaar is, toegegeven JoPa nummertje drie is een week of wat terug handje handje gespot aan de Schie, ergens achter de Grote Kerk te Rotterdam-O., maar van een verhouding met nu nog Prinses Maxima is geen sprake, het is veeleer zo dat Maxima haar oud-leraar een mooi plekje in haar nieuwe vaderland heeft willen laten zien.

Het gebeurde op het feestje dat John van den Berg gaf. De Grote Kerk stroomde vol met mensen. Iedereen feliciteerde hem met zijn verjaardag. Een zangeres kwam naar voren. ‘Trap er niet in…!’ zong zij ons allen toe. Een lied vol liefde voor ons land. ‘Dit land is echt van jou en mij.’ En tegelijk een hartstochtelijke oproep om in ons land oog te hebben voor wat ons samen bindt. Niet voortdurend op te blazen wat ons van elkaar scheidt. Niet eindeloos elkaar te bestrijden. ‘Trap niet in al die haatzaaierij’, zong zij, ‘wat dan overblijft is niets dan pijn en ons land zal verdrinken in ’t venijn….’

Misschien was het haar laatste belangrijke uitspraak voor zij haar aftreden bekend maakte. Op staatsbezoek in Singapore sprak koningin Beatrix over een grote tragedie. In het detentiecentrum Rotterdam bij ons vliegveld pleegde de Russische activist Aleksandr Dolmatov zelfmoord. Dolmatov had asiel aangevraagd in Nederland. Zijn aanvraag werd afgewezen. In de cel liet hij een brief achter voor zijn moeder Ljoedmila Doronina. 

Een paar dagen terug moest ik in het huis zijn waar in zijn studentenjaren de dichter Leopold had gewoond. Ik wil niet beweren dat ik dan het gevoel heb heilige grond te betreden, maar toch, in precies dat zelfde huis waar ik op dat moment mijn zaakjes regelde had lang geleden, ergens tot in de loop van 1889, de dichter zitten blokken op zijn klassieke talen om vervolgens naar Rotterdam te verhuizen en daar voor bijna de rest van zijn leven als docent werkzaam te zijn. 

Linda kennen we. Maarten ook. Meer zou ik er niet kennen. Glossy’s. Zo’n chic tijdschrift op mooi papier gedrukt met grote foto’s erin. Je legt er gauw vijf euro voor neer. Dat er ooit een glossy gewijd zou worden aan een dominee, was toch eigenlijk niet te verwachten. Nota bene een Rotterdamse dominee. Of de glossy in de boekhandel te koop is, weet ik niet, maar ik heb hem in huis. PLDJ staat er met koeienletters voorop, daaronder een grote grijze krullenkop. 

Waarom, zo zult u mij vragen, vond je dat Grote KerstdiNEE gisteren zo’n indrukwekkend gebeuren?
Toch niet omdat de Grote Kerk alleen was verlicht met kaarsen die op strategische plekken in groepjes van vijftig onder het motto ‘Vijftig Hinten Wit’ guitig stonden te branden? Nee, niet omdat Kim Jong-un alsnog besloot in Noord-Korea te blijven. 

Eigenlijk houd ik helemaal niet van zulke Engelse termen als ‘out of the box’ denken. Praat maar gewoon Nederlands. Maar het is inmiddels een modewoord geworden onder managers: out of the box denken. Met die box wordt het bestaande denkkader bedoeld, het vaste patroon waar je met elkaar in zit. Daar moet je uitbreken. Want anders vind je nooit een oplossing voor de gigantische problemen waar we met z’n allen voor staan. Overal worden cursussen aangeboden om je te trainen in out of the box denken. Het draait om creativiteit. Anders durven denken. Vernieuwend bezig zijn…Vraag overigens niet wat je betaalt voor zo’n cursus…
 

‘Het is beter een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken.’ Ik vergeet nooit wanneer ik dat voor het eerst hoorde. Jaren geleden. Nelson Mandela zat nog gevangen op Robbeneiland. In het Friese stadje waar ik predikant was, ging op een zondag een zwarte predikant uit Zuid Afrika voor in de kerkdienst. Na afloop vroeg ik hem wat we eraan moesten doen als hier het apartheidsregime verdedigd werd soms zelfs met leugens…
‘Het is beter een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken’, zei hij. Met andere woorden: Doe zelf iets goeds, verspil geen energie aan wat verkeerd is. Het had in de Bijbel kunnen staan: Overwin het kwade door het goede. Ik vergeet die uitspraak nooit.

Terwijl de schaal met broodjes döner kebab en geflopte zalm in de container verdwijnen raast het fors uit de bocht gezwaaide staartje Sandy om de muren van het fonkelnieuwe klooster “Bruggen slaan”. Na het succes van het klooster in Malonne, want verzekerd van de vrolijke aanwezigheid van Michelle Martin, was ik genodigd om het nieuwe klooster voor late roepingen te bezoeken. 

Een week lang trokken we door Duitsland met mensen uit de Grote Kerk. In het voetspoor van Luther. Steden als Wittenberg, Eisleben, Eisenach bezochten we. Veel staat daar in de steigers voor het Lutherjaar 2017. Dan hoopt men 500 jaar Reformatie te vieren. Want in oktober 1517 sloeg Luther 95 stellingen aan de deur van de slotkapel in Wittenberg. Het begin van een niet meer te stuiten hervorming.

Midden in een TV-programma kwam ik binnen. Meteen was ik geboeid. Desmond Tutu te gast bij Twan Huijs in College Tour. ‘Welk advies wilt u deze jonge mensen meegeven?’ was Twan Huijs’ laatste vraag. Tutu aarzelde geen moment: ‘Droom, blijf dromen! Wees idealistisch. Laat je niet infecteren door het cynisme van ouderen. Geloof dat deze wereld een betere wereld kan worden. Droom! Want je wordt veel te snel volwassen en je zou je droom kunnen vergeten. God wil jou gebruiken, en jou en jou…’, met zijn innemende glimlach keek hij de één na de ander voor hem recht in de ogen…, ‘en jou en jou om deze wereld te maken tot de wereld die Hij wil, een prachtige wereld voor iedereen.’

Nog in Haren geweest? Of bent u niet van het Facebook? Laatst zei ik iemand ‘je kunt het zo gek niet verzinnen of binnen twee tellen staat je kop op You Tube’. En waarachtig, de dag na Haren kreeg ik een mailtje, ik kon zo doorklikken naar het filmpje waarop ik te midden van veel anderen te bezichtigen was. Zoals er mensen zijn die, hoe is het mogelijk, bij Rutte onmiddellijk aan Samsom denken, of bij Jezus zomaar ineens wonder boven wonder aan zijn vrouw, zo is voor mij Haren verbonden aan de naam van schrijver Willem Frederik Hermans.

We mogen dankbaar terug zien op een geweldig doopfeest. Een jaar lang is het voorbereid. Eerst in buurtgesprekken over de doop. Een commissie van doeners heeft toen de handen uit de mouwen gestoken en is aan het werk gegaan. Het museum heeft zijn diensten aangeboden. Overschie op z'n best.

Lees meer in de Klokgelui over het Doopfeest. Verder staat hier een interview met dominee Koerselman gehouden voorafgaande aan het Doopfeest. Tot slot is op de Facebook-pagina van Overschie een verslag van het evenement te vinden. 

Nooit heb ik de kerk zo vol gezien als afgelopen zondag. ‘Jaren geleden heb ik me al uit laten schrijven,’ vertelde een man mij, ‘maar ik ben toch gekomen, en deze dienst deed me wat. Ik kreeg er een heel bijzonder gevoel bij.’ We zaten na te praten op de bankjes aan de Schie. Het middagconcert zou bijna gaan beginnen. Het was genieten daar aan het water.

‘Afrika zal blij zijn met premier Roemer,’ sprak Geert Wilders bij de start van zijn verkiezingscampagne. Nu gaat het mij niet om Roemer. Hem stem ik niet en Roemer kan zichzelf prima verdedigen. Maar het gaat me om Wilders. Met zijn sarcastische opmerking wekt Wilders de indruk dat hij liever een premier heeft waar men in Afrika niet blij mee is. Een premier die geen ‘miljarden aan ontwikkelingshulp doneert’, om Wilders nogmaals te citeren. Begrijp ik Wilders goed, dat hij het wenselijk vindt dat we een premier krijgen die een ander werelddeel maar aan zijn lot overlaat?

We kijken onze ogen uit… Wat een kerk! Die vrijdagmorgen hebben we onze wekker gezet. Met een vroege boot steken we over van Calais naar Dover. Nemen in Dover de trein. We willen naar Canterbury om daar de kathedraal te bezoeken. Het is de reis meer dan waard. Wat een belevenis deze kathedraal, zo groot, zo indrukwekkend. Je voelt je klein in het enorme schip van de kerk.

Stel er was geen Bijbel of Koran. De NRC opperde deze mogelijkheid en kwam vervolgens met de vraag: Welke teksten verdienen dan een plek in een hedendaags heilig boek? Douwe Draaisma, een bekend psycholoog, nomineerde ‘Gilead’ van Marilynne Robinson. Het is zijn favoriete boek omdat het over ouder worden gaat. En over ouder worden heeft Draaisma veel nagedacht. Zelf nadert hij de zestig… 

Zoals het spreekwoord al zegt ‘één schildpad aan de Koningssingel maakt nog geen zomer’ en op de hoek van de Baumannlaan en De Lugt pikken de meeuwen gretig de rotzooi uit de half opengescheurde vuilniszakken, maar gelukkig, eindelijk dan toch hebben de wielrenners van de Rabobank hun eerste etappezege binnen.

Laatst waren mijn vrouw en ik genodigd voor de opening van een tentoonstelling, een serie grote en prachtige tekeningen. Om precies te zijn, een serie ‘naakten’. Vooral de tekening van één naakte man was schitterend, terwijl ik toch meteen moet opbiechten dat ik niet degene ben die als model heeft dienst gedaan. Op de tentoonstelling herkende ik verschillende mij bekende theologen en predikanten.

Ze kwam in het nieuws na het skiongeluk van prins Friso. Jannetje Koelewijn, journaliste bij de NRC. Ze dacht dat het met de prins wel meeviel. Helaas zat ze er helemaal naast. Van haar verscheen ‘De hemel bestaat niet.’ Een aanrader voor wie nog een vakantieboek zoekt. Zij beschrijft in dit boek het leven van haar ouders. Haar vader, een markante persoonlijkheid, stamt uit gereformeerd Bunschoten. Zijn moeder, naar wie Jannetje is vernoemd, komt uit een gezin van vijftien kinderen. Prachtig hoe Jannetje van binnenuit deze wereld tekent. 

Om kwart over twaalf kwam de eerste groep langs. Ik zat zaterdag bij de Hike op een post ergens in Abtswoude direct onder Delft. Een lastige opdracht moesten ze bij mij uitvoeren. Maar de zon scheen en iedereen had het helemaal naar zijn zin. Thema van de Hike was dit jaar: VIP. 

Klik hier voor foto's van de laatste bijzondere kerkdiensten of activiteiten

Zondagavond zeven uur. De actualiteit laat ik los. Hoe het verder moet nu Wilders kiezers winnen wil door Nederland in de steek te laten. Studio Sport met ADO – Feijenoord laat ik ook aan me voorbijgaan. Ineens ben ik terug in het verleden. In de Laurenskerk waar alles stil wordt vanwege de Jom Hasjoa. De kerk is goed gevuld. Gemiddelde leeftijd 50 plus. Opvallend de aanwezigheid van een aantal Joodse mannen met een keppeltje op het hoofd.

En dan nu Pinksteren! Dat is het idee. Na het grandioze muziekspektakel, vorige week, op de avond van Witte Donderdag, hebben EO, RKK en de kerken de smaak pas goed te pakken. Na het gigantische succes van The Passion wordt nu meteen stevig doorgepakt met The Windblower. En omdat de gemeente Rotterdam 2450 voltijds banen gaan schrappen, heeft de organisatie het kloeke besluit genomen om die arme mensen wat wind in de rug mee te geven en The Windblower in Rotterdam te houden, beter nog, van het Willemsplein wordt het indrukwekkende gebeuren, ja, het meest imposante feest dat ooit in de stad is gevierd, verplaatst naar … Overschie!

‘Maak van Pasen een feest..!’adverteert de supermarkt. En gelijk hebben ze. Pasen is een super feest. Maar vóór Pasen is er de Passion. Voor het feest uitbreekt, wordt het eerst heel stil. Doodstil...

Het gebeurde bij ‘Bijou Brigitte’, de bekende sieradenwinkel. Komt een meisje naar de toonbank met een kruisje in haar hand. Ze wil het kopen, maar is nog niet helemaal tevreden. ‘Heeft u er niet een met zo’n mannetje eraan?’ vraagt ze.
Het lieve kind heeft geen idee wie dat ‘mannetje’ zou kunnen zijn…

‘Dat gebouw aan de Schie heette vroeger Grote Kerk? Tjonge, dat heb ik nooit geweten!’
‘Ach, ik meen in 2012, toen hebben ze zomaar van de één op de andere dag de naam veranderd. Bij voetbalstadions was dat trouwens al veel langer aan de gang.’

Waar dit over gaat? Dat zal ik u vertellen..

Eigenlijk is reünie niet het goede woord. Al gaat het dat zeker worden. Een weerzien van vele oud Overschieërs. Zondag 9 september 2012. Een ontmoeting met mensen die je jarenlang niet gezien hebt. Met alle gezelligheid die daarbij hoort. Oude herinneringen ophalen. We noemen het echter geen reünie, maar een Doopfeest. We bieden Overschie een groot Doopfeest aan. Als kerk nodigen we iedereen die in Overschie gedoopt is van harte uit terug te gaan naar zijn wortels. Daarom..

We zijn op zoek naar leuke, boeiende of interessante verhalen, herinneringen, foto's, filmpjes, voorwerpen, alles is mogelijk! Zolang het maar te maken heeft met het verleden van Gereformeerde Kerk of de Nederlands Hervormde Gemeente.